Kyoto

13 juli

Vandaag met de supersnelle Shinkansen Noizomi naar Kyoto gegaan, het is wel vermoeiend naar buiten kijken want alles zoeft voorbij… maar in een kleine 2 uur ben je meer dan 500 km. verderop.

Aangekomen bij het hotel moesten we nog een uur wachten voor we konden inchecken, we zijn wat gaan eten in een soort fastfood restaurant, er staan allemaal schaaltjes met diverse dingen, vlees, vis, groeten en tofu. Je kiest een paar schaaltjes en dan naar een tafeltje. Lekker eten, gezin en niet duur, met zijn 2en een tientje.

Onderweg naar het hotel komen we een aardige dame tegen die ons meeneemt naar “het trekken van de wagen”. Vrouwen en kinderen mogen de wagens voor het Gion Matsuri festival al klaar staan proef trekken. 2 grote dikke touwen liggen klaar op straat en iedereen staat klaar. De wagen, zo’n 8 meter hoog met daarop nog een spits van nog eens zoiets, waarop een muziekgroep zit, komt redelijk snel in beweging door het smalle straatje met electricitetitsdraden. De kar wordt gestuurd door even een spie aan een stok onder de grote wielen te schuiven. Het wiebelt en het kraakt. Prachtig!

Er lopen hier ook veel mensen in yukata (zomer kymono), mooi gezicht. ’s Avonds gaan we sushi eten, we nemen plaats aan de bar en kiezen een voor een wat uit, dat doen de anderen ook… Makreel, octopus, inktvis, visseeitjes, tonijn, aal, nog wat andere dingen waarvan ik de naam niet weet en als laatste zeeeegel… hmmm erg lekker

14 juli

Yumi onze gids kwam ons ophalen samen met haar man. We zijn met de bus (die propvol zat) naar kinkaku-ji, het gouden paviljoen geweest. Heel mooi met de weerspiegeling op het water. Tussen de regenbuien door krijgen we uitleg over de diverse hapjes en thee die je kunt proeven.

Daarna gaan we Kaiten-Zushi (lopende band) eten, voor 100 yen per bordje. Ze hebben 2 banden, een waar de hapjes in een gestaag tempo rond hobbelen, en een soort express band waar je speciale bestellingen aan komen vliegen. Op iedere tafel staat matcha thee, en er is een heet waterkraantje. De lege bordjes gooi je in een speciaal gootje en dan worden ze geteld. Ondertussen zijn er ook spelletjes op je schermpje, soms kun je wat winnen… Helaas hebben we niets gewonnen.

Met de bus gaan we naar de bus naar de Nishiki markt, een lange overdekte straat met allemaal winkeltjes, je mag er van alles proeven. Ik proef zelfs iets wat naar drop smaakt. Ondertussen begint het te plenzen, we gaan snel naar de trein om naar het Fushimi heiligdom te gaan, net buiten de stad. Hier staan honderden Torii. Yumi verteld dat iedere keer als een wens in vervulling gaat dat je er dan een kunt laten neerzetten. We zien later een bordje met prijzen, voor zo een 1700 euro heb je al een kleintje.

Weer terug in het centrum gaan we bij Byobu Matsuri (het openen van de schermen) kijken. Families in de stad stellen hun huizen open zodat je de familie werkstukken kunt zien. Ook nemen we een kijkje in een Hoko, dat is een grote wagen waarmee ze de 17e door de straat gaan rijden. Je hebt ook Yama ‘s, die zijn wat kleiner. Gion Matsuri word al gehouden sinds 869, toen de stad getroffen werd door aardbevingen, overstromingen, branden en de plaag, hebben ze dit festival gehouden om de goden gunstig te stemmen.

Vandaag is het ook Yoiyoiyoiyama, om 6 uur word de binnenstad afgesloten voor verkeer en de stad word overspoeld met mensen in kimonos die hier rondjes lopen om naar de Hokos en de Yamas te kijken, hapjes te eten, ijs te eten en bier (of iets anders) te drinken. Overal hoor je de bandjes die straks in de optocht spelen al generale houden. We lopen wat rond, eten vietnamees, eten een soort poffertjes en dan willen de voeten niet meer.

15 juli

Het zou vandaag slecht weer worden, maar het lijkt mee te vallen. We lopen de filosofen route, een pad langs allerlei tempels met winkeltjes en restaurantjes. De eerste tempel die we bezoeken is Ginkaju-ji, de zilveren tempel die niet zilver is, ze hebben hem nooit afgemaakt.

We lopen een eind over het pad dat, wat zoals alles in Japan, netjes staat aangegeven. En komen uit bij de Eikando tempel. Hier moet je je schoenen uitdrogen voor je naar binnengaat, op blote voeten lopen we door het complex, soms op hout, dan weer op matten die zacht aan je voeten voelen. Verschillende ruimtes met geschilderde rijstpapieren wanden, waar je helaas geen foto’s van mag maken. Gelukkig mag dat wel van de tuinen, die zijn echt heel mooi.

We lopen verder naar de Nanzenji tempel en dan zijn we eigenlijk een beetje tempel moe, het begint een beetje op elkaar te lijken, we gaan nog maar wat eten en nemen de bus naar het hotel gaat we even een uiltje knappen.

Om 6 uur begint Yoiyoiyama! We besluiten dat we vandaag allerlei hapjes gaan proeven. We beginnen met de witte balletjes op stokjes met een soort ingedikt soda saus, volgens mij zijn ze van tapioca gemaakt, ze zijn erg plezierig en een beetje zou zoetig, prima te doen, daarna hebben we nog een soort mini kaas loempiaatjes met kipsmaak kruiden. Ontbijtspekenvelopjes gevuld met rijst, gebakken kip stukjes, een aardappelspiraal op een stokje en als laatste waar iedereen heel lang voor in de rij ging staan, want dat doen ze hier, netjes een rijtje maken, een soort mini eierkoeken, vers gebakken.

16 juli

Eerst wilden we naar het Nijo kasteel, dat was dicht… Toen naar het keizerlijke paleis, daar moest je je paspoort hebben, hadden we niet bij… Dan maar richting het Pontocho straatje, daar hebben we heerlijk geluncht, aan zo een lage tafel maar daan een waar je stiekem je benen onder kunt schuiven in een soort bak…

Onderweg naar de wijk Gion, kwamen we nog een Meiko tegen die haar debuut nog moest maken. In de wijk Gion heb je nog allerlei oude huizen, zo moet het er vroeger uitgezien hebben, maar dan zonder electriciteitsdraden. Hier komen we ook nog een Geisha tegen, ze loopt snel.

We bekijken de Kenninji tempel, hier mag je wel foto’s maken van de rijstpapieren wanden. Ook hier weer schoenen uit. Er is ook een kamer met op het plafond een drakenschildering heel mooi, om er te komen moet je vanuit binnen even buitenom, maar omdat je schoenen bij de ingang staan kruis je rode leen pantoffeltjes, die zijn voor Marcel natuurlijk veel te klein…

Onderweg terug naar het hotel pikken we nog 2 geocaches op, en komen langs een piepklein tempura restaurantje, er zijn 6 plaatsen aan de bar en 2 tafels voor 4 personen. We hebben geluk reis woonplaats voor ons. Allerlei heerlijke gerechten, sashimi, in het zuur ingelegde groenten, rijstballetjes met vulling daarna tempura van vis, garnaal, groenten en coquille, om af te vullen met rijst en soep en om af te sluiten yuzu ijs, heerlijk.

Als we bij het hotel aankomen is yoiyama al in volle gang, we hebben veel gelopen vandaag dus we ploffen neer bij het hotel op een voor de gelegenheid neergezet bankje, zo kunnen we nog mooi ff wat mensen kijken.

17 juli

We gaan vroeg richting de optocht plaats om zo een mooi plekje te bemachtigen, het plekje wat we gevolgen hadden, mochten we uiteindelijk niet blijven staan dus dan maar weer verder kijken. In de buurt blijven staan op de kruising waar ze moeten gaan draaien met de hoko’s.

Er worden emmers met water gevuld, die zijn nodig bij het draaien, er worden bamboe latten onder de wielen geschoven en dan met zijn allen trekken en draait de hoko om zijn as, sturen kan dat ding verder niet, dus allen met houten blokken en schuiven over bamboe kun je hem van richting veranderen. Het gaat erg traag allemaal. De lama’s rijden ook op wieletjes, maar die zijn veel kleiner en worden opgeteld ineen kwart slag gedraaid. Telkens als er gedraaid word klinkt er een ahhhhhh en ohhhhhh, gevolgd door applaus, na een paar uur hebben we het wel weer gezien, mijn voeten beginnen zeer te doen we wurmen ons redelijk eenvoudig weer door de eerste rijen, en daarna kunnen we gewoon weer lopen. Zoals alles hier netjes en ordelijk.

Na even een paar uur de voetjes rust gegeven te hebben gaan we nog een stukje over de Nishiki markt, we kopen nog wat souvenirs o.a. naar drop smakende zeewier. Dan gaan we nog even in Gion kijken wat een gezellige indruk maakt mat alle lampionnetjes. Onderweg naar het hotel komen we nog een optocht tegen. Mannen met witte tenen schoenen soms tot hun knieën zodat het kniekousjes lijken, een wit hem met korte mouwen met verschillende opdruk in het Japans en korte broek, soms ook zo een sumo “broekje” aan die een soort tempeltje met bellen al springend verplaatsen zodat het goed rammelt. En daarbij iedereen, inclusief publiek, “Haita, Haita, yoi yoi yoi yoi”. Bij navraag in het hotel bedoelen ze “Hup, hup” in plaats van “kiespijn, kiespijn” dat wat er in ons woordenboek stond.