6 juli
De vlucht met Alitalia was heel comfortabel, we hadden veel beenruimte en 3 stoelen ieder. Aardige stewardessen en lekkere pasta. Helaas had onze bagage de overstap gemist. We werden meteen bij aankomst geïnformeerd. En we moesten een hele berg papieren invullen. Nu maar hopen dat het morgen in het hotel word afgegeven. Een alleraardigste dame van Al Italia heeft ons nog wel de automaat gewezen en ons geholpen om de bus naar het centrum te vinden.
Uit de bus gekomen de gps aangezet en recht naar het hotel gelopen (800 meter). Thuis had ik alle belangrijke plaatsen ingevoerd, dat is echt handig, gaan we vaker zo doen. In het hotel ging alles snel en soepel.
Het is warm en vochtig in Tokyo, lijkt Recife wel. Marcel heeft een spijkerbroek een en we besluiten om te gaan winkelen om zo misschien een korte broek te scoren, we hebben weinig hoop aangezien de mensen nogal klein zijn. We vinden wel nog wat pleister voor Marcel zijn blaren en een geocache maar geen kleren. Maar hopen dat de koffers snel hier zijn.
We hebben gegeten bij restaurant Haru, 3 tafels en een bar en de menukaart alleen in het Japans. Leuke uitdaging. De serveerster zegt dat ze geen Engels spreekt, maar dat valt eigenlijk wel mee. We bestellen iets met kip en varken. Aan het tafeltje naast ons zitten wat oudere dames, we krijgen uitleg over wat zij allemaal besteld hebben.
We krijgen vooraf een koude pompoensoep met warm zelfgemaakt brood, oishi (heerlijk). Bij mijn kip zit nog een heet dingetje, wat geen wasabi is maar een beetje naar yuzu smaakt, de kok waarschuwt me het zou heet zijn, maar het is erg lekker, dus ik eet alles op. De dames naast ons zijn helemaal verbaast dat we met stokjes kunnen eten. We bestellen nog iets van de dag kaart. Het blijken garnalen in tempura te zijn hmmmm. Ik vraag netjes in het Japans om de rekening, tot groot vermaak van de aanwezige gasten en personeel. We worden uitgezwaaid als we weggaan.
Eerste indruk van Tokyo, een rustige gemoedelijke stad. Niet te veel gehaast. Hoogbouw en laagbouw door elkaar met tuintjes op de stoep en heel veel drankjes automaten op iedere hoek.
7 juli
Vandaag gaan we op pad met een gids die we gevonden hebben via een vrijwilligers organisatie (Tokyo Free Guide), je hoeft er alleen voor te zorgen dat ze geen kosten maakt metrokaartje, lunch e.d. Ze komt ons om 9:30 ophalen bij ons hotel. We gaan voor mijn gevoel van hot naar haar, metro in metro uit en we zien van alles, yamaha wijk met nog traditionele huizen, een van de oudste sake makers, een begraafplaats, nog meer oude huizen, de eerste sake bar. We zweten ons helemaal de rambam, Marcel heeft nog een spijkerbroek aan en een hemd met lange mouwen en ik heb niet mijn wandel schoenen aan.
Gelukkig gaan we rond 2 uur iets eten. En even zitten pfff dat was wel nodig. We krijgen meteen groene icetea zonder suiker, heerlijk, daar knap je van op. We nemen sashimi en krijgen er van alles bij, zoetzuur, soda noedels, rijst, miso soep en iets van japanse aardappelpuree. Ik krijg niet alles op, en dat voor 900 yen (1 euro is ongeveer 130 yen) tot nu toe vallen de prijzen wel mee. Je koopt een flesje koud water of een ander drankje uit de automaat voor 120 yen.
Daarna gaan we naar Ginza, daar is de grondprijs het hoogste, veel dure westerse merken hebben hier een winkel. Op maar de Sensoji tempel, daar is het wel druk en vol met toeristen en prul winkeltjes, volgens Chikako lopen er 30% chinezen rond. Daarna gaan we kijken bij een repetitie Taiko drummen. Onze gids had vooraf geregeld dat dat kon. Heel gaaf, de dames groepen vonden het ook wel grappig dat wij kwamen kijken.
Toen was het weer tijd om naar het hotel te gaan, en bij de receptie zag ik onze koffers al staan, pfff, gelukkig schone kleren aan! We zijn gaan eten bij wat achteraf bleek een Koreaans restaurant. Binnen bbq-en is best grappig, we kiezen wat varkens vlees en een soort Wagyu om te grillen, en 3 soorten Kimchi als bijgerecht. Zo nu ff met de voeten omhoog.
8 juli
Toch nog last van jet lag, om half 4 zijn we allebei klaar wakker. Dan maar naar de vismarkt, die begint om 5 uur. Het is al licht als we die kant op lopen, maar wel heel rustig op straat, tot we in de buurt van de markt komen. We lopen wat rond, maar op een gedeelte van de markt mag je als toerist niet komen tot 9 uur. Dan maar sushi eten om 6 uur morgens. In een piep klein restaurantje eten we denk ik de meest verse sushi ooit. We krijgen er ook groene thee en miso met kleine scheutjes bij. Niet goedkoop, maar wel lekker.
Later komen we toch per ongeluk op het afgeschermd gedeelte terecht. We lopen even rond en daarna worden we heel vriendelijk weggestuurd. Dan maar naar het Ueno park in de hoop dat we ergens kunnen zitten (mijn voeten willen niet meer zo). Er zijn veel daklozen in het park, schijnt sinds een aantal jaar een groeiend probleem te zijn. We zitten een tijdje en kijken naar hoe de mensen naar hun werk gaan. Zwarte broek, witte blouse is het kleding voorschrift.
Daarna zijn we toch maar weer even gaan slapen. Om 3 uur werden we weer wakker. Het heetste van de dag is weer voorbij. We gaan nog naar Harajuku waar veel jongeren komen, maar die hadden allemaal hun school uniform aan, ik heb er maar 1 met blauw haar gezien. Mei tempel is hier ook in de buurt dus daar gaan we ook maar even langs. Dat was echt heel mooi midden in een park er hele hoge bomen.
Ondertussen hebben we nog nergens kunnen pinnen. Ik had opgezocht dat je bij 7 beleven zou kunnen pinnen maar helaas, Marcel en ik krijgen allebei ons pasje meteen terug. Na wat vragen vinden (de mensen zijn heel behulpzaam hier) vinden we een Citibank. Marcel kan gelukkig pinnen… Ik niet, straks maar een mailtje naar de ABN-AMRO sturen!
We gaan wat eten in een achteraf restaurant, moeder en dochter runnen de boel. Gelukkig hebben ze plaatjes op de menu kaart. Als we weer weg willen gaan regent het. Ze vragen of we nog even willen blijven, we krijgen wat groepjes en een paraplu, echt super aardig. Daarna gaan we naar Roppongi waar het uitgaanscentrum is. We vinden een leuk café waar we wat sake en cocktails drinken. Daarna weer naar het hotel om nog een mailtje te sturen en lekker te gaan slapen. Morgen naar Hakone
Hotel | Hotel Villa Fontaine Tokyo Hatchobori |
Receptie | vriendelijk en ze spreken gewoon engels |
Bereikbaarheid | 15 minuten lopen vanaf Tokyo centraal station |
Bed | beetje aan de harde kant, maar wel comfortabel |
Gordijnen | voldoende donker |
Lift | 2 liften en ze zijn best snel, we zitten op de 12e verdieping |
Gangen | netjes, schoon geen rare luchtjes |
Ontbijt | vanalles wat, maissoep, roerei, gehaktballetjes, sla, broodjes, croisantjes, jam, koffie, thee en sinaasappelsap |
Ligging | centrum van Tokyo, veel restaurantje in de buurt |
WIFI | in de lobby, internet met kabel op de kamer |
Overige bijzonderheden | Marcel had een pleister nodig en die hadden ze meteen. |
Zou ik hier nog eens terugkomen | zeker |
Terug naar overzicht
Geef een reactie